De afgelopen dagen heb ik nog steeds in Buenos Aires vertoefd. Vanavond 19u00 lokale tijd pak ik de bus richting Iguazú (busreis van zo´n 20 uur, maar het busnetwerk schijnt uitstekend te zijn). Buenos Aires was de afgelopen dagen weer ontzettend tof. Ik heb nu bijna alles gezien.
Op zonda ging ik naar de wedstrijd Boca Juniors - Colón. De uitslag 2-1 (in het voordeel van Boca) was een aardige weerspiegeling van de krachtsverhoudingen, al was er weinig spanning in de wedstrijd. Boca kwam redelijk snel op 2-0 en pas in de blessuretijd werd het 2-1. Vooral opmerkelijk was hoe de Boca hardcore met hun trommels en zang met gemak 90 minuten wisten te vullen zonder (voor zover we konden beoordelen) in herhaling te vallen. En de andere fans zijn ook knettergek: er staan hoge hekken met prikkeldraad voor de staanplekken, maar de jonge fans klimmen daar met gemak overheen om wat spandoeken op te hangen, op wonderbaarlijke wijze zonder zich te verwonden. (Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik ook tot dat soort capriolen in staat zou zijn, maar deze jongens doen het routinematig en gaan daarin wel heel ver.)
´s Avonds hebben we (Jorrit, de Albertiaan uit Amsterdam, en Stefan uit Rotterdam) wat geborreld en gegeten in Palermo Viejo, het hippere gedeelte van de stad, wat in uitstraling en sfeer in niets onderdoet aan de Nederlandse varianten. Zo kon zelfs grote brokken vlees eten (traditioneel Argentijns voedsel) chic worden.
Maandagmiddag ben ik eerst met Jorrit naar El Caminito in La Boca geweest. Deze toeristische straat in het meest gevaarlijke gedeelte van Buenos Aires had een zeer aparte architectuur. De golfplaten worden met vrolijke effen kleuren beschilderd (zie ook de foto´s). De buslijn terug ging toevallig langs de sloppenwijk en dat was eigenlijk indrukwekkender dan het Disneylandachtige El Caminito. Er is best veel armoede hier, veel zwervers en cartoñeros (die het vuilnis doorzoeken op zoek naar waardevols) op straat. Maar wat me vooral opvalt aan die armoede is dat ze hun ellende totaal niet opdringen aan andere mensen. Bedelaars spreken mensen niet aan, maar staan daar alleen met een bordje of geven een kaartje aan iedereen in de metro. Zwervers zie je overal ´s avonds in halve portieken liggen, maar ze spreken je zelden aan.
De rest van de maandagmiddag heb ik wat rustig gelopen en gezeten in Puerto Madero, een soort semi-haven aan de zee. Buenos Aires ligt aan de zee, maar de kleur van het zeewater is hier grijs, dus in de praktijk vergeten de meeste locals liever dat er zee is.
Op de terugweg van Puerto Madero kwam ik in een enorme manifestatie terecht ter herdenking van de 32-ste verjaardag van de staatsgreep. Officieel was het ter verdediging van de rechten van de mens, maar het publiek bestond volgens mij volledig uit communisten en gelieerde organisaties. Overal waren mensen Internale Socialisten-achtige krantjes aan het verkopen, communisme is hier nog steeds een groot ding. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat er echt wat aan de hand is, dat er een soort revolutie aanstaande was. Maar deze enorme manifestatie was gewoon bussiness as usual. Een local vertelde mij dat omdat het met Pasen viel er minder mensen waren dan normaal gesproken. Ik vond dat moeilijk om voor te stellen. De speeches op het Plaza de Mayo bestonden trouwens volledig uit aforismes. In één zin werd geschreeuwd waar ze voor of tegen waren (tegen Uribe, Bush, staatsterrorisme, voor allerlei publieke voorzieningen). Zie ook de foto´s.
Maandagavond ben ik uiteindelijk gaan eten met Brian, een New Yorkse stock investor, die wat tijd vrij genomen heeft om de wereld rond te reizen. (Hij gaat me nog mailen wat de hippe goedkope plekken in New York zijn, die je niet in gidsen vindt.) Weer Argentijns voedsel. Terug in het hostel ben ik nog met Jorrit en Stefan de stad ingegaan. Er was weinig open, maar toch zijn we toch iets langer gebleven dan goed voor me was.
Dinsdag was ik derhalve heel brak en heb ik de hele dag besteed aan wat praktische dingen: bus reserveren, zonnebrandolie ed. ´s Avonds heb ik nog gegeten in een Baskisch restaurant met een extreem goede service. De kruidenboter was de beste die ik ooit geproefd heb en ook de rest van het eten was fantastisch goed.
Vandaag ga ik nog wat kleine dingetjes bekijken, voordat mijn lange busreis gaat beginnen.

Ciao en veel plezier in Nederland, toch eigenlijk wel een heel leuk land, hoor.