Reizend door Peru ontkom je niet aan de observatie dat dit een erg arm land is. Vaak genoeg zie je sloppenwijken als je uit het raam kijkt, bedelaars zijn overal en altijd proberen mensen je kleine dingetjes te verkopen in een poging net genoeg soles binnen te krijgen om het hoofd boven water te houden. De lage levensstandaard maakt Peru daarbij ook nog behoorlijk onveilig is.
Het is niet moeilijk te zien waarom dit land zo´n ontzettende moeite heeft zich economisch te ontwikkelen. Het onherbergzame landschap staat een goede infrastructuur in de weg, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt industriële productie goedkoop het land uit te krijgen. Daarnaast is het opleidingsnivo niet erg indrukwekkend. Hoogopgeleiden zijn vrijwel altijd dokters of juristen. Wie een economische studie doet, doet dat enkel uit politieke ambities. Het idee dat hoogopgeleide mensen belangrijk zijn voor de economische ontwikkeling van een land, heeft hier nog niet zo veel aanhang. Toen ik nog bij locals verbleef, kreeg ik vaak de vraag: ´wat produceert Nederland eigenlijk?´ Het is bijzonder moeilijk om dan uit te leggen dat Nederland eigenlijk nauwelijks producten esporteert, maar vooral kennis.
Maar al deze moeilijke omstandigheden ten spijt, een deel van de magere ontwikkeling ligt toch ook wel een beetje in de Peruaanse mentaliteit. Alles gaat in het eigen langzame tempo. Zo kan het voorkomen dat je in een supermarkt bij de kassa moet wachten, omdat de verkoopster net gebeld wordt. En in restaurants moet je steevast eeuwen wachten. Arbeidskracht mag dan ontzettend goedkoop zijn, maar deze goedkope arbeidskracht wordt nauwelijks ingezet om de kwalitei4t van de aangeboden producten te vergroten.
Ik vroeg aan mijn gids in de bergen waarvoor de mensen in Peru eigenlijk leefden: voor hun eigen plezier, voor hun familie, voor hun tradities, voor hun religie. De gids vertelde mij dat iedereen hier enkel leefde om te kunnen overleven (en misschien nog een beetje religie). Werken, familie, alles is noodzakelijk om te kunnen blijven leven. Het antwoord was verhelderend, omdat het tegelijk de problemen aangaf: als mensen hier enkel werken om te overleven, zullen ze ook niet zo snel meer dan dat doen. Alles wat ze meer kunnen binnenkrijgen door iets extra´s te doen, wordt nagelaten. En zo blijft Peru arm, omdat de extra opbrengsten niet in verdere ontwikkeling geïnvesteerd worden.
Over een paar uur verlaat ook ik de armoede en ga ik door naar New York.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
En toch geeft het jungle verhaal een romantischer blik van het reizen dan zo n observatie van de omstandigheden. Het geeft voor mij iig wel een mooie indruk. Ik hoop dat je je kunt vermaken in NY, het is misschien toch de plaatst waar jij het best zal passen.
Groeten!
Een reactie posten